Ibon Cabo 





Kirola, mundua eta jendea 

Archivo de Marzo 2019

Marzo 26 2019

“Gazteak Atzerrira: Willy Fog vs Paspartou”

Publicado por iboncabo bajo humor politico

Atzerrira joateak izugarrizko balorea dauka gure izaera alda dezagun. Beste herri eta bizimodu batzuk ezagutzera joaten garenean aldatzen dugu gure pertsonalitatea betirako. Hala eta guztiz ere, ez da berdina lan baten bila atzerritara joatea edo ikastera edo hobekuntza profesionala lortzeko asmoarekin joatea. Adibide dibertigarrian eztabaidan sortzeko ez da gauza bera Willy Fog izatea edo Rigodon (benetako eleberrian agertzen den moduan Paspartou zen arren, hau da, ez da berdina jauna edo morroia izatea). Horregatik datorkit burura galdera hau: gazteak atzerrira joatearen aldekoa naizen arren … zertarako? Berdina izan zen Pablo Casadorentzat ala Santutxuko edozein auzokidearentzat?

Ea nork ez duen hurbil atzerrira ikastera edo lan egitera joan den pertsona bat. Batzuek “Erasmus” egitasmoaren bidez joan ziren ikastera eta aldi berean hizkuntza berri bat ezagutzera edo bigarren hizkuntza hobetzera. Beste batzuek lan baten bila joan ziren EAEko langabeziaren bilakaera ikusita. Guztiak haien curriculuma hobetzeko asmoarekin joaten dira bueltatzeko orduan bizimodu hobeagoa edukitzeko prest. Beste kasuetan bueltatzerakoan badaukate itxaroten lanpostu bat (ea masterra bakarrik delako aitzakia bat curriculumi beste orri berri bat zenbatzeko). Hala eta guztiz ere, gazteek eskarmentu ezberdinekin bueltatzen dira Euskal Herrira. Gaur egun Europako ate guztietan krisiak indarrez jo egiten duelako. Oraindik ez da hain erreza atzerritara joatea eta ziztu bizian ospea zure lan arloan edo har arrakasta lortzea. Argudio honekin bigarren galdera datorkit burura: zerekin lortzen dugu arrakasta hitza gure bizimoduan? Masterra edukitzea berez arrakasta da? Non geratzen da hezkuntzaren benetako helburua?

Era teoriko batean, atzerrian lan aukera zabalagoak bila ditzakete gazteek. Gainera, beste hizkuntza batzuk ikas ditzakete. Zer esanik ez, abentura eta ezagutza aberatsa izan daiteke beste herri eta bizimodu batzuk ezagutu ditzakete eta. Willy Fog izateko aukerarekin buruan hasten dute gazte guztiak bidaia. “No limits! Goazen!” pentsatzen dute abenturarekin hastear daudenean. Atzerrira heldu orduko, irribarrea amatatzen da pospolu baten argia izango balitz bezala. Esate baterako, atzerrian bizimodu garestiagoa izaten denez, irabazten dutenarekin ez dute nahiko bizimodu eraosarekin jarrai dezaten. Beste hizkuntza batzuk ikasi beharra birao bihur daiteke. Ez da gauza bera Suedira ikastera edo lan egitera joatean Irlandara joatea baino. Eta nola ez, bakardadearen gaia leku ezezagunetan noizbenka bihotzetik ateratzen zaigu espero ez dugunean. Guri ez ezik gazteei ere gustatzen zaie, bereziki etxetik at lehen aldiz joaten direnean. Diru gutxi poltsikoan eta tristura handiarekin Willy Fogen efektua Rigodonen efektuan bilakatzen da pixkanaka – pixkanaka eta gazteak haien desioen morroiak bihurtzen dira.

Horregatik, gazteek atzerritatik arrakasta ekartzeko helburuen preferentzia aldatu behar dute joan baino lehen. Ametsek ekonomiarekin lotura nabarmena edukiko balute, gazteak izugarrizko depresioarekin etorriko lirateke atzerritik. Askotan, beste herri batera joatea sinpleagoa izan daiteke. Baserrietan esaten duten bezala: “Ametsa, gogoaren igandea”. Aukerak eman behar dizkiegu gazteei. Lehen eta behin Euskal Herrian eta gero atzerritara joateko aukera erabakiko balute, murriztu behar izango lituzke itxaropenak. Azkenean Rigodonek ere mundua ikusi zuen bere garaian master bat ere ez zuen arren ikasi.

No hay comentarios

Marzo 06 2019

Transformaciones pendientes en el deporte femenino

Publicado por iboncabo bajo deporte femenino, feminismo

Recientemente se ha celebrado en Bilbao el congreso estatal de deporte femenino. En él han tomado parte prestigiosos profesionales de diversos ámbitos en el mundo del deporte, así como diversas mujeres que por su trayectoria y lucha resultan ser imagen importante para un colectivo tan querido como abandonado por todos los grupos políticos. Este texto girará en torno a algunas cuestiones que aparecieron y que quizás marchen las luchas de hoy para construir el deporte femenino, a poder ser sin este calificativo, del mañana.

El congreso se estructuró en lo que se puede definir a estas alturas como los sistemas de distribución y participación clásica del deporte. Por un lado la situación jurídico económica, por otro lado el frente puramente deportivo (deportistas, entrenadoras…) y por otro el entramado social y comunicativo que participa activamente en los diversos intentos de transformación.

En cuanto al actual entramado jurídico económico del deporte femenino cabe destacar los intentos infructuosos de profesionalización. Aquí los deportes de equipo llevan la voz cantante entre ellos el fútbol a través de la negociación del convenio colectivo (fuera están aún el Barcelona y el Athletic Club), el balonmano y el baloncesto a través de las ligas amateurs. Algunos clubes incluso sorprendiendo en positivo como el Burela de fútbol sala femenino. Sin embargo, todos parten de una óptica posibilista y circunscriben la lógica de la lucha social a ámbitos donde tanto los negociantes como los acordantes son hombres o pertenecen a una óptica de recepción progresiva y pasiva de derechos. Aquí si las instituciones no transforman las leyes, reglamentos y acceso electoral a puestos de dirección, los colectivos poco o nada tendrán que hacer.

Al respecto hay algunas reformas claras pendientes que desde el ámbito de la discriminación positiva pueden cambiar o mejorar aunque sea un poquito el panorama: la obligatoriedad de cuotas de mujeres en direcciones de federaciones con deportivas con un número mínimo de fichas determinadas, la obligatoriedad de complementar los clubes profesionales todas las modalidades deportivas de su federación (ejemplo el rugby debería contar con equipos masculinos y femeninos senior) y el acceso en igualdad de condiciones laborales a todas las personas que ejerzan funciones laborales en el ámbito de cualquier club profesional (convenios colectivos. El personal de la limpieza debe pertenecer a este sector tanto como las deportistas).

Leer más … »

No hay comentarios

AntSig