Ibon Cabo 





Kirola, mundua eta jendea 

Archivo de Abril 2016

Abril 27 2016

“Hemen eta orain hasia da Iraultza Txikien Asanblada”

Hitzaren boterea Bizkaira datorkigu aste honetan, herriz herri, tokiz toki, eskualdez eskualde, pertsonek hartuko dute hitza. Herri guztietako lagun guztiok itxaropena hartzen dugu.

“Hasteko garunen greba luze honetan, eskirolak izango gara, isildutako hitz zerrendarekin sortuaz kanta”

Batzuek nahi dituzte ekarpenak egin. Beste batzuek nahi lukete hitz egin baina ez dute izango aukerarik sistema madarikatuagatik. Garunaren grebari esker betikoek hitz egingo dute, betidanik eta betiko izateko, betirako esertzeko. Kanpoa ikusi barik, atetatik at aire freskoari lekurik ez uzteko, betiko sistema erabiliko dugu, beti ardura eta barneko boterea eduki zutenak, berriro lekua mantentzeko.

Eta edukiko dugu berriro Ama Birjinaren agerraldia. Eta Aita-Semearena ere bai. Eta baita Ispiritu Santuarena. Baina populismoaz aparte, hazteko garunaren grebak jarraituko du.

“Aro berri bat hasia da, Iraultza txikien Asanblada. Sentitzen duzuna, nahi zenukeena”

Hitza askatasunez eraikita baldin badago, gure armarik onena izango litzateke. Ezkerraren indarra aniztasuna izan da historian zehar eta izango da etorkizunera begira.

“Gutariko inor ez da falta, Iraultza Txikien asanblada”

Zoritxarrez Mikelen hitza faltako zaigu. Donostiako haize astuna eta Bilboko anitza joango badira ere, guztiak ez dira egongo Bilbon eta haien falta edukiko dugu bihotzean zatitxo bat falta baligu bezala.

“Esaiguzu zein den zure ideia, ezberdinak izan gaitezen, noren kontra zauden baino gehiago zer egiteko prest”

Amaitu da ezezkotasun garaia. Hasi da positibotasun garaia. Etorkizuna gurea da eta betikoek ez digute lapurtuko.

“Sentitzen duzuna, nahi zenukeena, eta zergatik konformatu eskaintzen digutena, gutxiegi bada?”

Berritu nahi dugu mezua. Aurrera joan behar gara elkarrekin. Gezurra jokoz kanpo dago. Hitzaren boterea berpiztu nahi dugu. Pertsonaren balorea lehen lerroan jarriko dugu.

“Aro berri bat hasi da, arren ez zaitez atzeratu

Aro berri bat hasi da, geldituko gaituenik ez da

Aro berri bat hasi dat, errespetua pasahitza, errespetua”

Errespetua izan beharko da gure bidea, gure izaera, gure sentiberatasuna. Pertsonak ez dira egongo inoiz jokoz kanpo hitza hartuko dutenean. Aurrera begira errespetu osoz hitz egingo dugu Herriaren aurrean, hitza zuena herria delako.

“Hemen eta orain hasia da Iraultza Txikien Asanblada”

Eta amaitzeko, argi eta garbi eduki behar dugu buruan nola iraultza handia iraultza txikien bidez egiten den. Zenbat eta txikiagoak, hainbat eta iluntasun handiagoa gehiago edukiko dugu politika arloan, pertsonen esku dagoelako erabakia. Ea nork ez duen ezagutzen norbait etxe barik geratu zena, bizitza barik geratu zena. Horregatik, eta berriro inori gerta ez dakion, iraultza txikien asanblada heldu da eta guztiok daukagu zer edo zer esateko. Berri txarrak taldeak esan zigun bezala. Goazen bozkatzera!

No hay comentarios

Abril 22 2016

Euskal Herritik Siriara, bihotz-bihotzez

Publicado por iboncabo bajo ciudadania, internacionalismo

Europa Batuaren Papera

Siriatik Europara etorri diren errefuxiatuak, Siriako gudaren ondorio larriak baino ez dira. Gainera, gai honetan errudunik baldin badago, herri garatuenak izan beharko dira, argi eta garbi.

Historiak pisu ikaragarria dauka nazio artean egiten den geopolitikan. 1970etik aurrera “Baath Arabe Sozialista” aldedia gidatzen egon zen herria. Hirurogeita hamar hamarkadatik aurrera, Siriak sustatu eta babestu zuen hezkuntza eta osasun publikoa. Garatutako estatu bat ez izan arren, Siriako herriak babes publiko sakona edukitzen zuen mende erdi baten zehar (gutxi gorabehera).

Hala eta guztiz ere, Sirian beltz guztiak ez ziren ikatz. Izan ere, Benetako askatasun politikoa ez eduki arren, herria, gobernuaren alde zegoen hauteskunde guztien emaitzak ikusita. Baina Bat-batean dena aldatu da Ekialde urbilean, eta bereziki, Sirian.

“Aseak gosea ezin ikusi”, dio esaera zaharrak, eta hau, askotan, gertatzen da politika arloan. Udaberri arabiarrak hasi ahala, Siriako egoera politikoa ere erabat aldatu da. Siriako gobernuan dauden sailburu batzuek zalantzan jarri zuen Gobernuaren ibilibidea eta une horretatik gaurera arte,  gaizki deitutako dagoen “Siriako iraultza” delakoa hasi zen. Lau urte pasatu eta gero, guda Kezkagarria jarraitzen ari dira jasaten Siriakoak. Horregatik, azkenean sortu da holako exodoa Europara: arriskutsuaren ahalik eta urrunen joateko aukera bakarra Siriako biztaleentzat.

Europa Batuak Dublineko erreglamentua dauka errefuxiatuen gaia aurrera eramateko. Ginebrako konbentzioa onarri moduan hartuta, indarrean jarri zuen testu hau Europak. 2011/95 zuzendaritzaren arabera, bertan errefuxiatua nor den araututa dago. Nazionarteko babesa eskakizun mahai gainean dagoenean, jakiteko zein ardura daukan herri bakoitzak, betebeharren arabera, hierarkiaren bidez egiten da. Oinarrizko familia unitatearen printzipioaren bidez, azken pasaporte nongoa zen ikusita bidez eta zenbat urte darama bizi izaten herri konkretu batean kontuan hartuz, aukeratzen du erantzun zuzena. Une honetan, Europa Batuak ez du betetzen ereglamentu, zein giza eskubideak oro har.

Eta estatuen Papera? Eta EAE?

Estatuak aski dauka Melillako hesiarekin. Egunero bortxatzen ditu giza eskubideak Ipar Afrikan. Segurazki lor gintezke laguntza gehiago ematea, baina, hala edo nola, egunero ikus ditzakegu berrietan Melillako hesiaren ganetik pasatzeko saio berriak. Horregatik, eta inori berriro gerta ez dakion, Estatuan, elkarteen mugimenduari babesa eman  diezaiokegu konponbide bakarra baita. Gainera EAEn hiru errefuxiatu baino ez dira etorri gure lurra bizitzara herri garatuta bat bagare ere.

Horregatik diot, Siriako gaiari buruz erantzun aproposa emateko, ez dagoela beste biderik borroka soziala baino, herri garatuenen ardura ahaztuta dagoelako Siriako kasuan. Benetako laguntza eman dezan, Munduak gizarte zibiletik mugitu behar gara tximista baten pare. Bestela egun batean esnatuko gara eta Mediterraneo itsasoa hilotz josita agertuko da. Nork izango luke ardura orduan?

No hay comentarios

Abril 18 2016

El Cementerio de Begoña. La república pierde parte de su esencia

Se diluye con este tipo de medidas la posibilidad de una desanexión ordenada de Begoña, Santutxu y Bolueta del municipio de Bilbao

En 1925 Bilbao anexionó a la república de Begoña, bastión del Carlismo ante el Bilbao Liberal, cuna de la muerte del general Zumalakarregi, y cuna de insignes vizcaínos as. Durante siglos la republica de Begoña estuvo formada por los barrios de San Agustín, Uribitarte, Castaños, Matiko, Uribarri, Zurbaran, Zurbaranbarri-Arabella, Artxanda, Etxebarria, Santutxu, Txurdinaga, Otxarkoaga, Bolueta y Begoña. También es rigurosamente cierto que desde 1943 no se realizan enterramientos de hidalgos begoñeses y por lo tanto su función como cementerio ha sido escasa en los últimos tiempos.

Leer más … »

Un comentario

Abril 18 2016

¿Quo Vadis Évole?

Ayer tuvimos la oportunidad de observar a través del programa de la sexta Salvados, como la presión puede con aquellos que dicen ser independientes hasta que toca hablar del conflicto vasco. Por un lado, la expectación generada por el programa, hacía pensar que Jordi Évole iba a “sacar chispas” al momento histórico que vivimos. Por otro lado nadie dudaba que Jordi iba a ponérselo difícil a Otegi, que es al fin y al cabo lo que debieran hacer todos/as los periodistas, convertidos recientemente más en el ejercito de los pelotas que en los verdaderos defensores de la crítica política.

Leer más … »

No hay comentarios

Abril 15 2016

El orgullo de ser León

Ayer el Athletic, con un Beñat en formato estrella, se quedó a un solo paso de clasificarse para las semi finales de la Europa League. Ayer el equipo demostró algunas cosas que certifican su gran presente y su explendido futuro. Primero que una filosofía única puede también traer grandes resultados. Segundo que la renovación que Valverde ha hecho del equipo ha sido positiva y ha dado sus frutos y tercero y último que el equipo cree en sus posibilidades. Si además hubieramos pasado, habría sido un resultado para una generación nueva de aficionados-as. Sin duda sois grandes. Cabe recordar también que las aportaciones para el refuerzo de la plantilla que se han hecho desde la dirección técnica han sido también muy importantes para poder alcanzar este rendimiento. Zorionak guztioi pero acordemonos también que las chicas del Athletic aun pueden ganar la liga y puede haber Gabarra.

No hay comentarios

Abril 11 2016

Vientos de cambio en el fútbol sala de Bizkaia

Publicado por iboncabo bajo Kirolak, futbol vasco

En las últimas elecciones a la federación vizcaína de fútbol, el fútbol sala acudió como en todas las ediciones anteriores dividido. Hubo tres candidaturas, la oficial de Iñaki Gómez Mardones, la transformadora y renovadora de Iker Goñi y la denunciadora de Txabo Aragúes. En todas ellas figuraban personas del fútbol sala, en todas ellas, se daban colaboraciones de personas que interesadas en mejorar el fútbol sala, supeditaban su acción a aceptar la superioridad del fútbol a la hora de tomar decisiones.

Sin duda el fútbol sala vive inmerso en sus propios errores. A mi juicio y sin personalizar en nadie, los pecados capitales del fútbol sala en Bizkaia son los siguientes:

El primero es pensar que al fútbol no le interesa el sala como modalidad deportiva. El segundo es aceptar que nuestros designios vengan marcados por personas que al no encontrar acomodo en las comisiones relativas al fútbol, lo hagan en otras. El tercero es pensar que el propio reglamento no tiene herramientas suficientes para la trasformación y el cambio. El cuarto es pensar que solo hay que moverse cuando se convocan elecciones. El quinto es no defender nuestra propia autonomía. El sexto es pensar que la dependencia de la federación española y sus decisiones es un nexo inquebrantable y tener miedo a pedir información oficialmente a la federación. El Séptimo es no pintar absolutamente nada en la federación vasca de fútbol y su comité. El octavo es no luchar contra la falta de transparencia. El noveno no defender la necesidad de que las decisiones técnicas las tomen entrenadores y árbitros. El décimo último es no defender la especificidad del fútbol sala femenino y el uso del Euskera en el mismo como parte de nuestra cultura.

Todo esto puede y debe cambiar en la próxima legislatura. Toca dejar de mirar para otro lado y empezar a trabajar por el bien común. Juntos nada ni nadie nos podrá parar.

No hay comentarios

AntSig